ब्लॉग पोस्ट (न्यूज ब्लॉगसाठी):
भारत विरुद्ध इंग्लंड कसोटी सामन्याच्या ५४व्या षटकात एक अत्यंत नाट्यमय आणि निर्णायक क्षण पाहायला मिळाला. इंग्लंडचे अनुभवी फलंदाज जो रुट आणि ऑली पोप हे दोघं एकाच क्रीजवर आले होते. भारताकडे रनआऊट करून सामन्याला कलाटणी देण्याची ही एक मोठी संधी होती. पण ही संधी हातातून निसटली आणि भारतीय खेळाडूंचा अपेक्षाभंग झाला.
मोहम्मद सिराज त्या षटकात गोलंदाजी करत होता. जो रुटला त्याने अडचणीत टाकले होते. षटकातील शेवटच्या चेंडूवर रुटने ऑफ साइडला फटका मारला. दोघंही धावेसाठी निघाले, पण चेंडू थेट क्षेत्ररक्षक रवींद्र जडेजाकडे गेला. परिस्थिती लक्षात येताच रुट थांबला, पण ऑली पोप आधीच अर्ध्या पिचवर पोहचला होता.
या क्षणी भारताकडे जो रुटला बाद करण्याची सुवर्णसंधी होती. चेंडू जडेजाकडे असल्याने स्टम्पवर नेमबाजी ही अपेक्षितच होती. पण जडेजाचा थ्रो थोडक्यात चुकला – चेंडू स्टम्पच्या अगदी बाजूने गेला आणि रुट वाचला.
या प्रसंगात एक महत्त्वाचा मुद्दा म्हणजे भारतीय संघाचा दुसरा खेळाडू, जो त्या ठिकाणी उभा होता, पण तो वेळेवर स्टम्पजवळ धावत गेला नाही. जर त्याने झपाट्याने कृती केली असती, तर रुट निश्चितच धावबाद झाला असता. त्याचमुळे मैदानावर उपस्थित सर्व खेळाडू त्या क्षेत्ररक्षकावर चिडलेले दिसले. या क्षणातून काय शिकता येईल?
- सामना जितका फलंदाज व गोलंदाजांवर अवलंबून असतो, तितकाच तो क्षेत्ररक्षणावरही असतो.
- अशा निर्णायक क्षणात सतर्कता आणि जलद प्रतिसाद अत्यावश्यक असतो.
- रवींद्र जडेजा सारखा तगडा फील्डरसुद्धा थोडक्यात चुकू शकतो – त्यामुळे सहकार्य करणाऱ्या खेळाडूंची सतर्कता अधिक महत्त्वाची ठरते.
भारतीय संघाला या सामन्यात विकेट्स मिळवण्यात त्रास होत असताना, ही एक संधी वाया गेली. कधीकधी अशा क्षुल्लक चुका सामन्याच्या पारड्यालाच बदलवू शकतात.
